Thailand in een vogelvlucht

Het is veel te lang geleden dat ik een update heb geplaatst! Ik ga nu echt in een noodgang door alles heen.
Na Bangkok nam ik de bus en ferry naar het feest-eiland Koh Pangan. Vanwege het beruchte fullmoon party moest ik er minimaal 5 nachten blijven. Ik had een zwembad en strand binnen 10 meter van mijn bed, dus dat was geen probleem. Na aankomst had ik 3 nachten feesten 3 dagen kater. De fullmoon was leuk maar vooral erg overrated. De dag daarvoor was de jungleparty des te beter. Met goede deep-house en techno en een setting en sfeer die aan Into the woods deden denken. Na de 5 dagen wilde ik de ferry naar Koh Tao nemen, maar die was 2 dagen lang volgeboekt. Dus nog maar 2 dagen op het strand gehangen met een gezelschap waarvan ik er velen nog uit Bangkok kende.
Uiteindelijk kwam ik aan op Koh Tao. Een prachtig eiland wat alleen uit jungle en strand bestaat en helaas gevuld was met veel blonde Zweedse tieners die in groepen reisden en het nachtleven dus minder boeiend maakten aangezien ze niet bijzonder veel socialiseden met anderen. Gelukkig draait Koh Tao ook niet om het nachtleven, maar om iets anders; Scubaduiken. In 4 dagen ben ik een gecertificeerde duiker geworden en heb daarna meteen 2 extra duiken gedaan. Hoe ontzettend tof het is kan ik niet in een vogelvlucht uitleggen, dus daar zal ik met een latere blog nog dieper op ingaan (Hah. Woordgrapjes).
Vanaf Koh Tao nam ik de nachtferry naar het vaste land. Dat was een bijzondere ervaring die ik voorlopig niet hoef te herhalen. Met vaste grond onder mijn voeten nam ik een minibus naar Ao Nang, een klein plaatsje met prachtige stranden in de schaduw van een indrukwekkende rotsformatie. In 3 dagen Ao Nang heb ik vooral genoten van de mooie stranden en de apen die daar het vermaak leverden. In tegenstelling tot Koh Tao ben ik hier wel uitgegaan, met als noemenswaardig punt het spotgoedkope, onzuipbare drankje wat we uit de supermarkt haalden om in de drinken. Het luisterde namelijk naar de vermakelijke naam Black Cock.
Vanaf Ao Nang sprong ik op een vliegtuig naar het noorden van Thailand; Chiang Mai! Deze stad wordt ook wel het sieraad van het noorden genoemd. Het centrum barst van de tempels en markten waarmee een dag snel gevuld is. Een andere dag vulde ik samen met 3 Britten en 4 gehuurde scooters. We gingen naar het hoogste punt van Thailand. Een punt waar helemaal geen uitzicht was, behalve de grijze rook van brandende rijstvelden. Gelukkig is de reis belangrijker dan de bestemming. De reis ging langs punten met prachtige uitzichten over heuvelachtige bossen en mooie fonteinen. Het verkeer was rustig, wat leidde tot half racen, schier suïcidale snelheden en erg veel plezier.
Vanaf Chiang Mai ging ik met 2 van de Britten door naar het nog hogere noorden, naar Pai. Pai ligt in de bergen en koelt ’s nachts af naar een bijzonder dragelijke 15 graden, al voelt het in een bamboe hut soms toch wat kouder. Mijn originele 2 nachten werden uitgerekt tot 4. De dagen werden vooral gevuld met lui hangen en slap lullen op een platformpje met een geweldig uitzicht over de vallei. Toch is het niet alleen relaxen geweest; Aangezien ik 2 Hollanders tegen kwam moest er gefietst worden. Bergopwaarts fietsen bij 32 graden wil ik nooit meer doen. Als beloning kwamen we bij een leuke waterval. De volgende dag huurde ik met de Britten scooters en reed er nog een keer heen. Deze keer had ik wel mijn zwembroek bij mij dus er werd gezwommen en van de waterval gegleden.
Na 2 ongeplande dagen Pai kwam het einde van mijn visa in zicht. Tijd om naar Cambodja te gaan.