Baltische magie

Aaaah, de Baltische staten, boeiend gebied. Het enige Europese gebied wat het doelwit van een kruistocht is geweest. In de 15e eeuw waren de Litouwers de laatste die officieel het Christendom accepteerden. Onofficieel bleven ze echter nog hun heidense gebruiken aanhangen, en ik ben er van overtuigd dat ze stiekem nog steeds heidense magische krachten hebben.

Maandag nam ik de bus vanuit Warschau naar Kaunas, de een na grootste stad in Litouwen. ik was van plan om daarna verder te liften langs de Via Baltica. Uiteindelijk heb ik toch besloten om verder te gaan met de bus. De belangrijkste reden is dat ik afgesproken had om op vrijdag in Tallinn te zijn, wat al betekende dat ik relatief veel onderweg ging zijn en er blijft heel weinig tijd over voor leuke dingen als ik dan ook de onzekerheid van het liften mee moet rekenen. Een andere reden is de kou. De thermometer rust voldaan rond de -10 graden. Die temperatuur is goed te doen als je rondloopt in een stad, maar als je stil staat langs de weg is het erg slopend. De inboorlingen gaan wel een stuk beter met de kou om. In Nederland zie je vaak afzichtelijke winter outfits als de eerste nachtvorst aangekondigd is door Erwin Kroll; Dikke jassen met neppe bontkragen, wanten die nergens bij passen en mutsen die door oma gebreid zijn. Vooral in Litouwen (maar ook in Let- en Estland) is dat heel anders. Een semi-getailleerde wollen jas lijkt haast een uniform, en leren handschoenen matchen altijd met de riem en schoenen. De enigen die een sjaal hebben die niet aansluit op de rest van hun outfit zijn kleine kinderen.
In Kaunas kon ik dat nog niet echt zien. Ik was er op een maandag, en blijkbaar gebeurt er dan helemaal niets. Om 6 uur 's avonds zijn zelfs de restauranten al dicht. Vrij lang heb ik nog geprobeerd om iets lokaals te vinden. Het is wel een raar gevoel om in een stad van driehonderdduizend inwoners alleen op straat te lopen. In daglicht was het centrum redelijk charmant, maar de afbladderende verf en andere tekenen van slecht onderhoud geven in het maanlicht vooral een nare uitstraling. Gezien de meeste straatjes amper verlicht waren vluchtte ik snel een Hesburger in. In het Baltische antwoord op McDonalds zat een lokale blondine haar huiswerk te doen in het bleke licht van haar laptop scherm. Ik bestelde een middelmatige burger en was snel uitgegeten. Mijn vermoeden dat er niets te doen was werd snel bevestigd toen ik aan de blondine vroeg of er iets te doen was op een maandag. Ze stelde zich voor als Eva en legde onomvloers, maar met gebroken Engels, uit dat alle jeugd bezig was met examens. Vervolgens nodigde ze mij onverwacht uit voor een nachtelijke tour langs de universiteit gebouwen en een beleefd drankje in haar studenten kamer. In Litouwen is kamertemperatuur blijkbaar 18 graden, dus half rillend was ik het slachtoffer van iemands Engels oefening. Uiteindelijk lag ik op tijd in bed in het hostel met een vaag besef van het Litouwse studenten leven. De volgende dag nam ik de bus naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. Een reis door het landschap geeft een goed beeld van het bovennatuurlijke wat de heidenen aanbeden. Door de noordelijke ligging is het land constant ondergedompeld in een staat van zonsop- en ondergang. De open vlaktes lijken grijs en kleurloos tot dat de gouden zonnestralen het overstromen met leven. Het laagje rijp wat alles als een witte mantel bedekt glittert spontaan als een zee van juwelen door het warme licht. De lange schaduwen geven een grillige spanning aan de anders zo egale vlaktes. Zelfs de losse huisjes die het landschap aanvullen lijken op schilderijen. De touringbussen zelf zijn ruim en luxe, maar het is de omgeving die de tijd voorbij laat vliegen.

De gratie die de Baltische volkeren uiten in hun kleding ontbreekt totaal in hun dans. In Vilnius genoot ik vooral van de overdaad aan orthodoxe kathedralen, maar toen ik woensdagavond in Riga aankwam had ik vooral behoefte aan een biertje en sleepte ik dus twee studenten uit Moskou mee de kroeg in. Daar bleek dat dansen eigenlijk niet bestaat hier. Pas na heel veel bier werd er een voorzichtige poging gedaan om ritmisch mee te deinen op de muziek. Het resultaat daarvan was erbarmelijk.