De 6 van coupe 6 (Moskou en de eerste avond trein)

20 Januari vloog ik naar Moskou, na een korte tussenstop in Riga, kwam ik in een vliegtuig vol Russen. Naast mij zaten een middelbare vrouw en haar dochtertje, die beiden geen woord Engels spraken maar toch mij chocola en mandarijnen aanboden. Een goed begin van Rusland qua gastvrijheid. Rond 20:45 naderden we Moskou. Aangezien Moskou echt absurd groot is, betekende dat dat ik om 21:15 pas geland was. Vervolgens was mijn lift naar het hostel ook nog eens een uur te laat! Aangekomen bij het hostel bleek dat het personeel even bezig was met het drinken van bier. Gelukkig hadden ze de sleutel onder de mat geplaatst (letterlijk). Ik kon dus binnen wachten tot ze er waren, en uiteindelijk was het ongeveer half twaalf voordat ik ingecheckt was. Mijn 20 uur in Moskou begonnen goed! De volgende ochtend stond ik vroeg op om iets van de stad te kunnen zien. Ontbijt haalde ik bij de subway, want daar kan je plaatjes aanwijzen.
Ondanks het cyrillisch alfabet lukte het om met de metro bij het rode plein te komen, waarbij gezegd moet worden dat de metrohaltes zelf ook een lust voor het oog zijn. Plus de metro’s hebben geen wind. Het rode plein wel. Heel erg koude wind. Ik dacht dat ik daar al aan het wennen was, maar Rusland voerde de ellende gretig een toontje op. Het rondbanjeren onderbrak ik dus zo vaak mogelijk met het naar binnen gaan bij wat dan ook. Dankzij dat heb ik de volgende dingen van binnen gezien; De Sint Basil kathedraal (mooi, maar is te veel opgedeeld om echt indruk te maken), McDonalds (lelijk, maar een Mc Muffin gaat er altijd in), de grootste kathedraal van Moskou (waarvan ik de naam kwijt ben, erg mooi zonder commentaar erbij!) en het (een?) museum of fine arts (Mooi, maar 75% replica’s, ik dacht dat dat bij China hoorde?). Uiteraard heb ik ook het Kremlin en alles wat er bij hoort van buiten bekeken. Al met al een prima dagje, maar met een transfer om 19:30 werd het tijd om terug naar het hostel te gaan. Het avondeten was vanwege tijdsnood alweer een bij elkaar gewezen broodje bij subway. Op het station aangekomen kreeg ik mijn kaartje voor de trein, ik zat in coupe 6.
Meteen leerde ik Isabelle kennen, een vrouw van 32 die normaliter barvrouw was in Amsterdam. Het type mens wat nooit een onderdeel kan of wil zijn van het bedrijfsleven, maar juist een heel boeiende carrière heeft. We werden daar aangesproken door de Engelse Polly. Een brunette met helderblauwe ogen, die een gezelligheid heeft die bij haar omvang past. Ze gokte dat wij met onze backpacks ook wachtten op de trans-Mongolië expres, en of wij wisten waar die precies zou komen te staan. Dat wisten wij niet, maar gelukkig onze chauffeur van het reisbureau wel. Ik suggereerde om ons te volgen, maar Polly besloot van niet. Toen ik en Isabelle naar het perron liepen zag ik Polly staan met haar blonde vriendin. Van het duo was Rhiannon (zoals de Schotse later bleek te heten) zeker de knapste, maar ook een stuk stiller dan haar vriendin. Pas later in de trein zagen we ze weer verschijnen, zij bleken ook in onze coupe te zitten, het kamertje naast die van ons. Tegen die tijd had ik mijn ticket al afgedragen aan de jonge Chinese conducteur, en een van de vier bedden in de kamer geclaimd. Op mijn rug pastte ik precies op het behoorlijk harde bed, maar de kou in de coupe was wel erg hinderlijk. De derde bewoner van onze kamer was Toby. Een 25-jarige Duitse engineer die net afgestudeerd was. Een heel braaf type op zijn laatste uitspatting. Het kan niet lang duren voordat hij verzwolgen wordt door het bedrijfsleven. Toen kwamen Polly en Rhiannon binnen, en stelden zich voor. Ik heb vanaf dat punt bijgedragen aan de stilheid van Rhiannon door regelmatig versteld te staan van (en te lachen door) haar sterke Schotse accent. Met haar 23 jaar was ze de jongste totdat Xavier zich meldde. Een 21-jarige Fransman met een gulle lach en jampotten als brilglazen. Hij had eerder een begin gemaakt met Japans leren, maar was nu onderweg naar Shanghai, om 6 maanden Chinees te leren. Zijn accent fluctueerde tussen de zachte Franse uitspraak en de Aziatische ritmiek.
De zes van coupe zes waren nu compleet, en samen begonnen we met het verkennen van de trein, delen van de reisplannen maar bovenal; Een paar koude Russische blikken bier openen in de restauratiecoupe. We begonnen te wennen aan het feit dat wij de komende 6 dagen elkaars voornaamste gezelschap zouden zijn.