Een weekend in Tallinn

(Inleidende voetnoot; met al die namen vergeet ik sommige vrij snel, af en toe gebruik ik dus gewoon een andere. De details kunnen soms ook aangepast worden om er een beter verhaal van te maken, maar de kern is altijd waargebeurd.)

Vrijdag de 17e nam ik de bus naar Tallinn, Estland. Om bij te kunnen komen van de vorige avond koos ik voor de bus die rond 1 uur vertrok. Ondanks dat schoot het ontbijt er bij in. Het is verrassend hoe moeilijk het is om te genieten van een mooi uitzicht op een lege maag. Gelukkig wachtte Kais mij in Tallinn op met een heerlijke, zelfgemaakte maaltijd.
Nadat ik mijn spullen had gedumpt in het Tallinn Backpackers hostel, was het tijd om met Kais, haar vriend Hans en twee vriendinnen Liine en Piret Tallinn in te gaan. We begonnen de avond om acht uur in de skybar boven een hotel. Met het uitzicht over een gloeiende stad kon ik een grijns niet onderdrukken; Voorlopig verveelt het nog niet om in een nieuw land het nachtleven van een nieuwe stad te bedwingen met hulp van halve vreemden. Katrin had als blondine mijn instinctieve aandacht, maar al snel ontpopte Liine zich als een erg aangename en intelligente gesprekspartner. Zo sterk zelfs dat toen ik de volgende zondag het avondmaal met Liine en Kais deelde, Kais zich zichtbaar genegeerd voelde. Maar eerst verder met vrijdag. We hopten al snel naar een goedkopere bar, waar ik ontdekte dat ook sommige Esten een interessante definitie van kamertemperatuur hebben. Na Jenga gespeeld te hebben, iets wat blijkbaar gewoon is in dat nachtleven, gingen we door naar de volgende (koude) bar voor shots. Piret taaide af na het drinken van een bloody Mary achtig brouwsel met de naam "My anus is bleeding". De overgebleven vier eindigden in een voormalige fabriek, die nu volgepropt stond met jeugdige Tallinners. Van alle mensen was er een man van begin 20 die enthousiast probeerde met elk meisje te dansen. Zijn poging om na 30 seconden een lift te doen was voor de meeste te veel van het goede. Uiteindelijk hebben we met veel plezier en weinig bijzonderheden gedanst tot een uur of 3.

De volgende zaterdag nam ik een rustdag. Mijn kantoorbeentjes konden al het gewandel niet aan. Het personeel was uitsluitend Engelssprekend en woonde in hun eigen kamer in de kelder. In de praktijk betekent dit dat het altijd een soort mini soap is. Een vaste cast met elke week weer andere gasten. Ik heb mij er wel ontzettend vermaakt met onder andere tafelvoetbal en beerpong. 's Avonds begon ik mij te vervelen, en besloot ik mij te voegen bij een kroegentocht van een zusterhostel. Daar was een groep van ongeveer 8 gasten. Eén hiervan was Marcel, een 35-jarige Duitser die in Amerika woont, maar nu een paar maanden door Europa ging. Als IT-er heeft hij mij er in de loop van de nacht bijna van overtuigd dat ik moet leren programmeren. Op die manier kan ik namelijk vanuit elke plek op de aarde geld blijven verdienen (of niet dan, Daan?). Zijn focus van die avond lag terecht op de bloedmooie Veronica die uit Praag verdwaald was. Er was 1 local, de jonge blonde Nadina die haar focus vanaf mijn binnenkomst op mij legde.
We vertrokken vanuit het hostel naar de eerste bar, de Red Emperor. Onderweg verdween Nadina. Aangezien Marcel een redelijk forse kerel was, besloten we tot een experiment; Luisteren mensen naar elke brede kerel die bij de deur je ID vraagt. Het antwoord bleek tot onze hilariteit ja te zijn. Tijdens het halen van bier vroeg een jongen van bijna mijn lengte of ik er vaker kwam. Mijn cynische blik was een duidelijk genoeg antwoord, dus hij verduidelijkte zichzelf met de zin; “Don’t worry, it’s just a completely heterosexual pick-up line.” Veel verder dan een voorstelrondje kwamen we niet, want Nadina was gearriveerd en sleurde mij bij Matheus vandaan. En wel naar een potje Jenga, maar dit keer kingsized. Nadat de Jenga toren verrijkt werd met iemands schoenen gingen we weer door naar de volgende bar. Daar aangekomen besloot Nadina dat ze niet wilde wachten totdat ik iets deed en pakte mij spontaan op de bek. Ik ging prompt verder met mijn gesprek met Marcel. Na ongeveer 2 uur bewoog de groep zich weer terug naar hun hostel. Ik daarentegen moest terug naar mijn eigen. Daar aangekomen besloot ik dat ik nog niet moe genoeg was, en stak de weg over naar de meeste karige bar die ik ooit gezien had.
Ik plofte neer op een bank naast een vreemde. Het was geen aantrekkelijke jongen, maar hij vertelde trots hoe hij zijn flirt vaardigheden aan het opvijzelen was. De proef op de som nemend sleurde ik hem mee naar de dichtstbijzijnde groep jongedames. Binnen vijf minuten zat hij stilletjes aan de zijkant terwijl ik hard moest werken om de aandacht van 3 vrouwen vast te houden. Vanuit de openslaande deur kwam mijn redding; Matheus!
Een zijsprongetje over mensen in het algemeen; Er zijn mensen die snel vervelen, mensen die oppervlakkig hilarisch zijn, mensen waarmee je uren de diepte in kan gaan en nog veel meer.
Matheus valt niet onder die laatste. Hij is het soort mens dat altijd omgeven is door een wervelwind van sociale willekeur. Hij schoof met zijn vriend aan bij de tafel. Zijn vriend bleek een half-Duitser, half-Iranees te zijn. Zelf vertelde Matheus half Jood te zijn. Al snel waren de vrouwen geen onderdeel meer van het gesprek, en struinde we over straat, op zoek naar de volgende bar. Matheus liet merken dat hij erg gevoelig was voor antisemitisme door zijn rechter hand ter hemel te strekken en te marcheren terwijl hij “Die Fahne hoch! Die Reihen fest geschlossen!” liet echoën door de straten. Om hem stil te krijgen duwden de Duitser en ik Matheus een dichtbijzijnde bar in.
Al snel raakte ik in “gesprek” met een middelbare Rus, die vol trots in gebroken Engels vertelde over zijn leven. Met veel ja geknik hield ik het vol tot hij borrelhapjes bestelde. Dat bleken een soort gefrituurde yoghurt snacks te zijn. Na een half uur vol kant nog wal rakende gesprekken besloot ik toch maar eens mijn bed op te zoeken. Op zondag sliep ik ruimschoots uit. Als ontbijt at ik elandsoep in een middeleeuwse setting. Ook het avond eten werd met kaarsen verlicht en op de luit begeleid. Zoals eerder genoemd was het avondeten met Kais en Liine. Met Kais was ik die middag naar een museum geweest, met zijn drieën zochten we nog een uitzicht punt op boven het oude centrum. Tallinn is minstens even mooi als Riga, maar al het oude is geconcentreerder in een kleiner stukje. Hierdoor voelt alles levendig aan, zelfs rond 6 uur in de nacht. Wandelen door de straten deed ik maandag ochtend voor het eerst bij daglicht. Met een groot deel van de historische stadsmuur intact voelt het soms als eeuwen terug gaan in de tijd. De temperaturen van rond de -15 beginnen al redelijk te wennen, al merk ik wel dat ik veel calorieën verbrand aan warm blijven; Mijn riem heeft lang niet zo strak gekund.